در آن هنگام پیشواى دین در جایگاه خود مستقر مى شود وخداوند گروهى را از اطراف بلاد برمى انگیزد وآن ها مانند پاره هاى ابر پاییز به سرعت به سوى او مى آیند.
مرحوم سیّد رضى (در تفسیر این کلام شریف) مى گوید: «یَعْسُوب» به معناى آقا و پیشواى بزرگى است که در آن روز، سرپرستى امور مردم را به دست مى گیرد و «قَزَع» به معناى قطعه هاى ابرى است که آب در آن ها وجود ندارد (وازاین رو با سرعت بر صفحه آسمان مى دوند و جمع مى شوند).
فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ، ضَرَبَ یَعْسُوبُ الدِّینَ بِذَنَبِهِ، فَیَجْتَمِعُونَ إِلَیْهِ کَمَا یَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِیفِ.
قال الرَّضِیُّ: الیَعْسوبُ: السَّیَّدُالعَظِیمُ المُالِکُ لأُمورِ النّاسِ یَوْمئذٍ، و القَزَعُ: قِطَعُ الغَیْمِ التی لا ماءَ فیها.
بعدی [1]Links
[1] http://farsi.balaghah.net/node/10752