شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  جلوه اي از ناتواني آدمي ( حکمت شماره 419 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

419- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : مِسْكِينٌ ابْنُ آدَمَ مَكْتُومُ الْأَجَلِ مَكْنُونُ الْعِلَلِ مَحْفُوظُ الْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ.


متن فارسی

و فرمود: بينوا آدميزاد كه اجلش مخفي است و بيماري هايش پنهان، و عملش ثبت شده. پشه اي ناراحتش كند و يك گلوگيري او را مي كشد و عرق بويش را عفوني نمايد .

قبلی بعدی