متن عربی

157-  و من خطبة له ( عليه السلام ) يحث الناس على التقوى:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِکرِهِ وَ سَبَباً لِلْمَزِيدِ مِنْ فَضْلِهِ وَ دَلِيلًا عَلَى آلَائِهِ وَ عَظَمَتِهِ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدَّهْرَ يَجْرِي بِالْبَاقِينَ کجَرْيِهِ بِالْمَاضِينَ لَا يَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ وَ لَا يَبْقَى سَرْمَداً مَا فِيهِ آخِرُ فَعَالِهِ کأَوَّلِهِ مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ فَکأَنَّکمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوکمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَفْسِهِ تَحَيَّرَ فِي الظُّلُمَاتِ وَ ارْتَبَک فِي الْهَلَکاتِ وَ مَدَّتْ بِهِ شَيَاطِينُهُ فِي طُغْيَانِهِ وَ زَيَّنَتْ لَهُ سَيِّئَ أَعْمَالِهِ فَالْجَنَّةُ غَايَةُ السَّابِقِينَ وَ النَّارُ غَايَةُ الْمُفَرِّطِينَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ التَّقْوَى دَارُ حِصْنٍ عَزِيزٍ وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِيلٍ لَا يَمْنَعُ أَهْلَهُ وَ لَا يُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ أَلَا وَ بِالتَّقْوَى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَايَا وَ بِالْيَقِينِ تُدْرَک الْغَايَةُ الْقُصْوَى عِبَادَ اللَّهِ اللَّهَ اللَّهَ فِي أَعَزِّ الْأَنْفُسِ عَلَيْکمْ وَ أَحَبِّهَا إِلَيْکمْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَکمْ سَبِيلَ الْحَقِّ وَ أَنَارَ طُرُقَهُ فَشِقْوَةٌ لَازِمَةٌ أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ فَتَزَوَّدُوا فِي أَيَّامِ الْفَنَاءِ لِأَيَّامِ الْبَقَاءِ قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسِيرِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ کرَکبٍ وُقُوفٍ لَا يَدْرُونَ مَتَى يُؤْمَرُونَ بِالسَّيْرِ أَلَا فَمَا يَصْنَعُ بِالدُّنْيَا مَنْ خُلِقَ لِلْآخِرَةِ وَ مَا يَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِيلٍ يُسْلَبُهُ وَ تَبْقَى عَلَيْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّهُ لَيْسَ لِمَا وَعَدَ اللَّهُ مِنَ الْخَيْرِ مَتْرَک وَ لَا فِيمَا نَهَى عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ عِبَادَ اللَّهِ احْذَرُوا يَوْماً تُفْحَصُ فِيهِ الْأَعْمَالُ وَ يَکثُرُ فِيهِ الزِّلْزَالُ وَ تَشِيبُ فِيهِ الْأَطْفَالُ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ عَلَيْکمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِکمْ وَ عُيُوناً مِنْ جَوَارِحِکمْ وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ يَحْفَظُونَ أَعْمَالَکمْ وَ عَدَدَ أَنْفَاسِکمْ لَا تَسْتُرُکمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَيْلٍ دَاجٍ وَ لَا يُکنُّکمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ يَذْهَبُ الْيَوْمُ بِمَا فِيهِ وَ يَجِي‏ءُ الْغَدُ لَاحِقاً بِهِ فَکأَنَّ کلَّ امْرِئٍ مِنْکمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْأَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ فَيَا لَهُ مِنْ بَيْتِ وَحْدَةٍ وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ وَ مُفْرَدِ غُرْبَةٍ وَ کأَنَّ الصَّيْحَةَ قَدْ أَتَتْکمْ وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِيَتْکمْ وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ قَدْ زَاحَتْ عَنْکمُ الْأَبَاطِيلُ وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْکمُ الْعِلَلُ وَ اسْتَحَقَّتْ بِکمُ الْحَقَائِقُ وَ صَدَرَتْ بِکمُ الْأُمُورُ مَصَادِرَهَا فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِيَرِ وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام):در اين خطبه، مردم را به تقوا تحريک و تشويق مي فرمايد:
ستايش خداي راست که حمد را کليد ذکر خود قرار داد و سببي براي افزايش فضل و احسانش، و راهنمايي براي نعمتها و عظمتش. بندگان خدا، روزگار بر آيندگان چنان مي گذرد که بر گذشتگان. آنچه که از زمان پشت گرداند، برنمي گردد. و آنچه که در جويبار زمان است، ابدي و سرمدي نخواهد ماند. پايان کار روزگار همانند آغاز آن است و امور آن شبيه يکديگر. علامتها و نشانه هاي آن با ظهور پي درپي نمودار مي گردد. قطعي است که قيامت شما را همچنان به سوي خود مي راند، چونان که شتردار، شتر ماده بي شير و بچه او را. پس هر کس که خود را براي غير خويشتنن مشغول بدارد، در تاريکي ها متحير ماند. و در مهلکه ها آشفته و مشوش گردد. و شياطين مسلط بر او، او را در طغيانگريها بکشند (ياري نمايند). و زشتي اعمال او را براي او بيارايند. بهشت نهايت سرنوشت سبقت جويان (بر خيرات) است. و آتش سرنوشت تفريط گران (در خطا و انحراف).

بدانيد اي بندگان خدا، تقوا جايگاه حفاظتي بسيار با ارزش براي حفظ نفس از آلودگي ها است. و فسق و خطاکاري جايگاه حفاظتي است پست که فاسقان و خطاکاران را از سقوط جلوگيري نکند، و پناهنده به آن را پناه ندهد. آگاه باشيد، تنها به وسيله تقوا است که نيشهاي (زهر آلود) گناهان بر نفس قطع مي گردد. و تنها به وسيله يقين است که غايت نهايي (هدف اعلا) دريافت مي شود. اي بندگان خدا، خدا را در نظر بگيريد، خدا را درباره عزيزترين نفوس و محبوب ترين آن ها براي شما. زيرا خداوند متعال راه حق را براي شما آشکار و طرق آن را نوراني فرموده است. (مسير اين راه) يا به شقاوت لازمه اعمال زشت منتهي مي گردد و يا به سعادت دائمي. (حال که چنين است) در اين روزگاران که رو به زوال مي رود، براي روزهاي ابديت توشه بگيريد. شما انسان ها به ذخيره سازي توشه و به کوچ از اين ديار فاني مامور هستيد. و براي حرکت (در مسير رو به ابديت) تحريک شده ايد. جز اين نيست که شما همانند سواراني هستيد که توقف (موقت) داريد. و نمي دانيد چه زماني به شما دستور حرکت داده خواهد شد.
آگاه باشيد، کسي که براي آخرت آفريده شده است، چه کاري با دنيا دارد، و چه کاري با مال دارد که به زودي از وي گرفته مي شود. و نتايج (ناشايست) و حسابش در گردنش خواهد ماند. بندگان خدا، آن خيري که خدا وعده داده است، ترک کردنش شايسته نيست و رغبت به آن شري که از آن نهي فرموده است جايز نيست. بندگان خدا، برحذر باشيد از آن روز که کردارها در آن بررسي مي شود، و زلزله (يا اضطراب) در آن فراوان است، و کودکان در آن روز پير مي شوند. بدانيد اين بندگان خدا، از نفوس شما براي شما مراقباني و از اعضايتان نگهباناني است. براي شما از نفوس حافظاني راستين گماشته شده است که اعمال شما را و شماره نفس هايتان را ثبت مي کنند، نه تاريکي شب شما را از آن ها مخفي مي دارد. و نه دري محکم شما را از آن ها مي پوشاند. و قطعي است که فردا به امروز نزديک است. امروز با آنچه که در آن است مي گذرد و فردا که به آن ملحق خواهد گشت از راه مي رسد. (فردا چنان نزديک است که) گويي هر فردي از شما به جايگاه تنهايي خود در زمين رسيده، و در آن گودال که براي او تعيين شده آرميده است. وه که چه خانه تنهايي! و چه منزل وحشتناکي! و چه جدا افتاده از جمعي که منزل در غربت گرفته است! گويي آن فرياد (بانگ) نهايي برآمده است. و ساعت قيامت شما را در خود فرو برده و براي داوري نهايي درباره شما، از گور خود برخاسته ايد. تخيلات و گفتار و تفکرات باطل از شما دور شده. و عذرتراشي ها و بهانه آوريها از طرف شما نابود گشته. و حقايق براي شما قابل دريافت و پذيرش شده. و همه شوون عدالت سرنوشت شما را به جايگاه خود رسانده است. پس با عبرتها پند بگيريد و با تغييرات، تجربه بيندوزيد و از تبليغ ها بهره مند شويد.